Polpo geïndexeerd!

En precies dat speciale gevoel had ik ook met de opvolger van Polpo. Spuntino, een culinair avontuur door de straten van New York, werd kookboek van het jaar 2015.

Twee jaar eerder werd Polpo verkozen tot kookboek van het jaar. Ook een culinair avontuur, maar dan in de achterafstraatjes van Venetië.

Net als bij Spuntino, kreeg ik direct dat straatgevoel bij Polpo. Het begint al bij de fotocollage van Venetie aan het begin van het boek. De sfeer wordt meteen gezet. In zijn inleiding beschrijft Norman hoe hij naar Venetie begon te reizen en hoe het idee voor een restaurant in Londen begon te rijpen.

Hij werd weggedrukt van de toeristische plekken met pasta-restaurants naar de achterafstraatjes en steegjes waar de bàcari en osterie verscholen zaten. Hier komt de lokale bevolking samen om bij te komen, ze drinken er spritz en eten er cichèti, kleine authentieke Venetiaanse hapjes. Op deze straatjes en wijnbarretjes baseerde Norman zijn nieuwe Londense restaurant Polpo en later het gelijknamige kookboek.

Het boek is niet ingedeeld in gangen. Norman legt uit dat de gerechten zijn gebaseerd op de cichèti en door de hoeveelheden aan te passen ook zijn te gebruiken als voor- of hoofdgerecht. Da’s makkelijk! De indeling is dan ook deels gebaseerd op het type gerecht. Na de Cichèti volgen hoofdstukken over Brood, Vis, Vlees, Groente en tenslotte volgen de Desserts en Drankjes.

Polpo is een heel mooi boek. Het heeft, net als Spuntino, een open rug zodat je het boek goed opengeklapt op het aanrecht kan leggen. Alles klopt, de foto’s, lettertype, opmaak, samen met de recepten straalt het boek het straatgevoel uit. Je waant je echt op bezoek in Venetie, meegenomen door een lokale gids. En toch kan je met de recepten alle kanten op. Je kan ze gebruiken voor een verjaardag in de tuin, maar stelt er moeiteloos een chique diner uit samen. Italiaans, dat wel.

Polpo is hier te koop.