Olijven

Zwarte olijven werden door de schrijver Lawrence Durrell omschreven als: ‘Een smaak ouder dan vlees. Een smaak als koud water.’ De zilvergrijze olijfboom wordt in het Middellandse Zeegebied waarschijnelijk al 8OOO jaar gekweekt en de boom wordt oud: de olijfbomen van de Hof van Gethsemane staan er nog en in het hart van Majorca staan bomen van 1OOO jaar oud. Eens was de olijfboom de basis van het mediterrane leven; de olijf gedijt waar niets anders wil groeien, en brood met olijven was eens het eten van de armen. Vandaag de dag zijn olijven en olijfolie met pasta, groenten en fruit de sleutel tot het mediterrane dieet, dat voor ons allen de belofte van een gezonder leven inhoudt. Een schaaltje groene of zwarte olijven is standaard bij een aperitief, maar de echte keuze is veel groter. Het kleinst zijn de Spaanse arbequines, een potpourri van groen of paarsgrijs, met een hint van rozemarijn. De middel grote, olierijke manzanilla is de belangrijkste olijf van Spanje. zoek naar de zeer gr