Turkije

Al slenterend door Istanbul is het haast onmogelijk om de verleiding te weerstaan bier en daar eens wat te snoepen of te proeven. De heerlijke geuren van gegrilde gehaktrolletjes die opstijgen uit de kleine köfte-eethuisjes in de buurt van de Sultan Achmed Moskee doen voorbijgangers watertanden, en vanaf de boten in het water van de Gouden Hoorn waait de geur van gebakken vis ons tegemoet. Op de kade bieden straatventers knapperig brood met sardientjes te koop aan en in kleine kraampjes worden pittige lahmacan, de Turkse versie van pizza’s verkocht. In de dichtbij gelegen Egyptische bazar liggen groenten, vruchten, vissen, kazen en olijven verlokkend opgetast. Daarnaast trekken tot kleurige bergjes opgehoopte specerijen, gedroogde keukenkruiden en verschillende soorten thee onze aandacht. Al het goede dat Turkije te bieden heeft, ligt bier als een kleurrijk mozaïek uitgestald. Daardoor vormt zo’n wandeling door de stad eigenlijk de beste manier om kennis te maken met de keuken en eetcultuur van dit gastvrije land. Wie in één van de vele specialiteitenrestaurants eens zo’n kleurig voorgerecht met de beroemde meze of één van de typische streekgerechten probeert, begrijpt ook meteen waarom de Turkse keuken tot één van de beste keukens ter wereld wordt gerekend. Vele volkeren en culturen hebben in de loop van de geschiedenis bijgedragen aan de ontwikkeling van de huidige Turkse keuken. Die geschiedenis nam reeds circa 8000 jaar geleden een aanvang toen in Midden-Anatolië één van de eerste stedelijke nederzettingen, Çatal Hüyük, ontstond. In de volgende eeuwen drongen steeds weer nieuwe veroveraars het land binnen die alle hun eigen voedingstradities meebrachten. Naast de eenvoudiger keuken van boeren en herders ontwikkelde zich bovendien aan de serails van de sultans een verfijnder hofkeuken. Maar niet alleen de invloed van het verleden, ook de kwaliteit en grote verscheidenheid van de landbouwprodukten hebben bijgedragen aan de rijkdom en overvloed van de Turkse keuken. Ook tegenwoordig nog is Turkije overwegend agrarisch en niet alleen katoen en tabak, maar ook vruchten en groenten vormen een groot deel van de export. In veel winkels van in het buitenland gevestigde Turkse handelaars worden verse groenten van een uitstekende kwaliteit verkocht. Zelfs ver van zijn vaderland geeft de vriendelijkheid van de besnorde winkelier iets van de beminnelijkheid en oosterse gelatenheid van de Turken weer. Symbool van de Turkse gastvrijheid is het kleine, tulpvormige glaasje met donkere thee dat de gast of klant op elk tijdstip van de dag aangeboden wordt. Op het platteland biedt men in plaats van thee soms ook wet een glas gekoelde ayran of een vrucht als welkom aan. Wie iets van deze levenswijze mee naar huis neemt of er bij Turkse vrienden van geniet, zal met veel plezier aan de reis door dit boek beginnen. Het eerste hoofdstuk vermeldt wetenswaardigheden over het land en zijn bewoners, hun tradities, feesten en hun dranken. De daaropvolgende hoofdstukken met recepten zijn volgens de Turkse menu-volgorde opgebouwd en bevatten uitsluitend originele recepten. Door de praktische stap-voor-stap aanwijzingen is mislukken uitgesloten. De recepten worden gecompleteerd met tips, varianten en geïllustreerde achtergrondinformatie over belangrijke produkten. Aanbevolen menu’s maken het u gemakkelijk uw gasten met een echt Turkse maaltijd te verrassen. De woordenlijst achter in dit boek verklaart een aantal belangrijke begrippen en het register vergemakkelijkt het opzoeken van de recepten. Zo kunt u ook in uw eigen keuken de heerlijke exotische geuren opsnuiven en genieten van de specialiteiten van dit land.